Radnja kojom se ne vrši smetanje poseda
STVARNO PRAVO
Radnja kojom se ne vrši smetanje poseda
Kada je tužena saopštila tužiocima da ne prolaze spornim putem, ali bez upućivanja bilo kakvih pretnji, a nakon tog dana tužioci su nastavili nesmetano da koriste sporni pravac puta, tada u radnjama tužene nema akta smetanja poseda.
Procesni položaj tuženog VS presuda zbog propuštanja
UDK: 347.924(497.6)
347.951(497.6)
PROCESNI POLOŽAJ TUŽENOG VS PRESUDA ZBOG PROPUŠTANJA
(Ustavnopravna kritika jedne sudske prakse)
Prof. dr Milan Blagojević, sudija Okružnog suda u Banjaluci i vanredni profesor ustavnog prava na Univerzitetu za poslovni inženjering i menadžment u Banjaluci.
Rezime: Ovaj rad ima za predmet odnos između dvije odredbe Zakona o parničnom postupku i praksu sudova u Republici Srpskoj vezanu za njihovu primjenu. Rad je podijeljen u tri dijela. U prvom dijelu čitalac se upoznaje sa protivrječnostima između odredaba člana 296. stav 2. tačka 4) i člana 348. stav 3. Zakona o parničnom postupku koje u sudskoj praksi prave problem u njihovoj primjeni, jer ta praksa vodi u povredu prava tuženog na pravično suđenje u parnici. Ta praksa je predmet kritike u drugom dijelu rada. Zadnji dio rada sadrži zaključna razmatranja i prijedloge autora kako unaprijediti Zakon o parničnom postupku. Na prvom mjestu autor iznosi mišljenje da u situacijama u kojima je nepoznato prebivalište tuženog nema mjesta primjeni člana 348. stav 3. Zakona o parničnom postupku, odnosno praksi da mu se tužba dostavlja putem novina i da se nakon toga donosi presuda zbog propuštanja, jer se takvom praksom krši pravo tuženog na pravično suđenje. Umjesto toga sudovi trebaju imenovati tuženom privremenog zastupnika saglasno članu 296. stav 2. tačka 4) Zakona o parničnom postupku. Zbog toga autor predlaže da se Zakon o parničnom postupku dopuni dvjema novim odredbama, prema kojima u takvim situacijama tuženi mora imati privremenog zastupnika čije troškove je dužan predujmiti tužilac.
Ključne riječi: tuženi, tužilac, nepoznato prebivalište tuženog, presuda zbog propuštanja, privremeni zastupnik, pravično suđenje.
Teret dokazivanja (onus probandi) u Zakonu o radu
UDK: 347.94:343.62-057.16(497.11)
TERET DOKAZIVANJA (ONUS PROBANDI) U SPOROVIMA O DISKRIMINACIJI I ZLOSTAVLJANJU NA RADU
Vesna Bilbija, magistar, Javno preduzeće “Pošta Srbije“, Radna jedinica poštanskog saobraćaja “Subotica“.
Rezime: Pod uticajem antidiskriminacionih zakona, klasično pravilo o teretu dokazivanja, actori incumbit probatio, koje znači da stranka koja tvrdi da ima neko pravo, snosi teret dokazivanja činjenice koja je bitna za nastanak ili ostvarivanje prava, trpi sve više izuzetaka. Nakon Zakona o sprečavanju zlostavljanja na radu, matični zakon u oblasti rada, Zakon o radu, dopunjen je odredbama o teretu dokazivanja. Tako, prilikom regulisanja zabrane diskriminacije i pokretanja postupka pred nadležnim sudom za naknadu štete od poslodavca, teret dokazivanja, onus probandi, regulisan je na sledeći način: ako je u toku postupka tužilac učinio verovatnim da je diskriminacija izvršena, teret dokazivanja da nije bilo ponašanja koje predstavlja diskriminaciju je na tuženom, odnosno na poslodavcu. Takođe, u oblasti posebne zaštite od otkaza ugovora o radu predstavnika zaposlenih, teret dokazivanja da otkaz ugovora o radu ili stavljanje u nepovoljan položaj zaposlenog nije posledica njegovog statusa ili aktivnosti u svojstvu predstavnika zaposlenih, članstva u sindikatu ili učešća u sindikalnim aktivnostima je na poslodavcu.
Ključne reči: diskriminacija, Zakon o radu, teret dokazivanja, tužilac, tuženi.