Ugovor o delu

OBLIGACIONO PRAVO

Ugovor o delu

Ugovorom o delu poslenik se obavezuje da obavi od-ređeni posao kao što je izrada ili opravka neke stvari i izvršenje nekog fizičkog, intelektualnog rada i sl, a naručilac se obavezuje da mu za to plati naknadu.

I z o b r a z l o ž e n j a:
Nižestepeni sudovi su u smislu čl. 262, 295. i 600. Zakona o obligacionim odnosima odbili tužbeni zahtev tužioca nalazeći da tuženi nije dužan da plati tužiocu utužen iznos na ime razlike u vrednosti radova po ispostavljenim privremenim situacijama, s obzirom da je tuženi izvršio svoju ugovoru obavezu u skladu sa uslovima dogovorenim između tužioca i tuženog po ugovoru od 7. 6. 2007. godine.
Članom 600. Zakona o obligacionim odnosima propisano je da se ugovorom o delu poslenik obavezuje da obavi određeni posao kao što je izrada ili opravka neke stvari i izvršenje nekog fizičkog, intelektualnog rada i sl. a naručilac se obavezuje da mu za to plati naknadu. Odredba člana 17. Zakona o obligacionim odnosima propisuje da su stranke u obligacionom odnosu dužne da izvrše svoju obavezu i odgovorne su za njeno ispunjenje, a član 262. istog Zakona propisuje da je poverilac u obaveznom odnosu ovlašćen da od dužnika zahteva ispunjenje obaveze, a dužnik je dužan ispuniti je u svemu kako ona glasi.
Odredba člana 295. Zakona o obligacionim odnosima propisuje da obaveza prestaje kad se ispuni, kao i u drugim zakonom određenim slučajevima.
Kako je između parničnih stranaka zaključen međusobni ugovor kojim su ugovorene fiksne cene za izvedene radove, te kako je tuženi tužiocu isplatio iste u skladu sa navedenim ugovorom u celosti, to su pravilno nižesteni sudovi zaključili da tužilac nije dokazao da je osnovano njegovo potraživanje od tuženog u visini iznosa koji je po osnovu navedenih radova tuženi naplatio od trećih lica. Isplatom ugovorene fiksne cene tuženi je ispunio svoju obavezu prema tuženom pa je stoga tužiočevo potraživanje bez osnova.
Nema mesta revizijskim navodima da je tuženi sebi prigrabio ovlašćenja i korist koja nije posedovao u spornom poslovnom odnosu imajući u vidu sadržinu ugovora od 7. 6. 2007. godine sa aneksima (koji je zaključen nakon ugovora o zajedničkom izvršenju nabavki od 24. 10. 2006), prema kome je tužilac prihvatio da mu tuženi isplaćuje overene izvedene radove po fiksno ugovorenim cenama. Navedenim ugovorom je jasno i precizno dogovoren odnos u pogledu cene i plaćanja između parničnih stranaka u konkretnom pravnom poslu i samo on može biti osnov regulisanja njihovog međusobnog odnosa.

(Presuda Vrhovnog kasacionog suda, Prev. 225/16 od 6. IV 2017)